Documentairefotografie raakt wie ik ben als fotograaf. Het draait voor mij om het vastleggen van echte momenten, spontane emoties en ongefilterde verhalen. Ik hou ervan om beelden te maken die niet geposeerd zijn, maar die de puurheid en authenticiteit van het moment weergeven.
In mijn werk als verpleegkundige heb ik ervaren hoe belangrijk het is om verhalen te vertellen – soms zonder woorden. Diezelfde kracht zie ik terug in documentairefotografie: een foto kan impact hebben, kan raken, en kan een verhaal overbrengen dat anders misschien onverteld blijft.
In tegenstelling tot een studio shoot, waar alles wordt geregisseerd, waardeer ik de vrijheid en eerlijkheid van een reportage. Of het nu gaat om een afscheid, een dagelijks moment of een bijzonder evenement, ik probeer altijd de essentie vast te leggen zoals die werkelijk is. Het is voor mij een manier om de schoonheid te zien in het alledaagse en om beelden te creëren die blijven spreken, lang nadat het moment voorbij is.
Met documentairefotografie kan ik mijn passie voor verhalen en emoties combineren met mijn liefde voor fotografie, en dat maakt het een onmisbaar onderdeel van mijn werk.